ในปลายปีพ.ศ. 2503 กองทัพบกสหรัฐฯ ได้เริ่มตั้งความต้องการในเฮลิคอปเตอร์ขนส่งทางยุทธวิธีเพื่อมาแทนที่ยูเอช-1 ไอโรควอยส์โดยอาศัยจากสิ่งที่เจอมาในสงครามเวียดนาม กองทัพบกยังได้เริ่มการพัฒนาเครื่องยนต์แบบใหม่ให้กับเฮลิคอปเตอร์ซึ่งจะกลายมาเป็นเจเนรัล อิลเลคทริค ที700 กองทัพบกต้องการการพัฒนาในการทำงานที่ยอดเยี่ยม ความทนทาน และความไว้ใจได้[1] กองทัพบกทำการร้องขอข้อเสนอสำหรับเฮลิคอปเตอร์ดังกล่าวในเดือนมกราคมพ.ศ. 2515[2] ต้นแบบสี่ลำถูกสร้างขึ้นมา ลำแรกคือวายยูเอช-60เอทำการบินในเดือนตุลาคมพ.ศ. 2517 และถูกประเมินเทียบกับแบบของโบอิง เวอร์ทอล ก่อนการส่งต้นแบบให้กับกองทัพบกสหรัฐฯ การประเมินขั้นต้นเกิดขึ้นในเดือนพฤศจิกายนพ.ศ. 2518 เพื่อทำให้แน่ใจว่าเครื่องบินนั้นสามารถทำงานอย่างปลอดภัยขณะทำการทดสอบ[3] ต้นแบบทั้งสามถูกส่งให้กับกองทัพบกในเดือนมีนาคมพ.ศ. 2519 และอีกหนึ่งถูกเก็บไว้โดยซิคอร์สกี้สำหรับการวิจัยภายใน แบล็คฮอว์คถูกเลือกเข้าสู่การผลิตในเดือนธันวาคมพ.ศ. 2519 การขนส่งยูเอช-60เอให้กับกองทัพสหรัฐฯ เริ่มขึ้นในเดือนตุลาคมพ.ศ. 2521 และเฮลิคอปเตอร์ได้เข้าประจำการในเดือนมิถุนายนพ.ศ. 2522[4]

ในปลายปีพ.ศ. 2523 รุ่นได้ถูกพัฒนาเป็นยูเอช-60แอลซึ่งมีจุดเด่นในเรื่องกำลังที่มากกว่าด้วยเครื่องยนต์ใหม การผลิตในปัจจุบันคือรุ่นยูเอช-60เอ็มจะถูกขยายระยะการใช้งานของแบบยูเอช-60 ไปจนถึงปีพ.ศ. 2563 โดยมีจุดเด่นที่ยังคงเป็นกำลังและการยกที่มากขึ้น ระบบควบคุมการบินและควบคุมการนำร่องแบบใหม่